Fragmentarische kunst betekenis
Encyclo is een zoekmachine voor Nederlandstalige begrippen en definities. Op deze pagina: Fragmentarisch - 5 definities - Encyclo. Deconstructivisme is een invloedrijke stroming in de architectuur en beeldende kunst die in de late 20e eeuw opkwam. Het wordt gekarakteriseerd door fragmentatie, het doorbreken van traditionele vormen, en het creëren van chaotische, schijnbaar willekeurige structuren. Fragmentarische kunst betekenis In dit themanummer wordt fragmentatie als een wezenlijk element van ons leven en de kunsten onderzocht en tegen het licht gehouden. Kyrke Otto schrijft over de verschijningsvormen, aard en betekenis van het fragment.
Fragmentarische stijl
Een lidwoord weglaten aan het begin van de zin geeft de tekst een journalistieke stijl. In een academische tekst moeten zinnen volledig zijn. Lidwoorden mogen daarom niet zomaar ontbreken. In het fragmentarische schrijven wordt onzichtbaar wat diepte en oppervlakte is, werkelijk en mogelijk, onder en boven, zichtbaar en verborgen, vroeger of later. Dit fragment is een (dag)droombeeld.- Fragmentarische stijl Chrétien Breukers heeft met En in de nacht een riem () zijn eigen, ogenschijnlijk fragmentarische stijl gevonden. In verschenen Praag aan zee en Hampelmann. Drie romans in een reeks van acht, met als hoofdpersoon Thomas Meerman.
Onvolledige kunst
Zijn kunst nodigt uit tot een open blik, waarin imperfectie niet als tekortkoming wordt gezien, maar als een kracht. De tentoonstelling in Shoobil Gallery, die nog tot en met 9 februari te zien zal zijn, laat zien dat kunst niet enkel draait om de creatie van nieuwe vormen, maar ook om de herinterpretatie van wat al bestaat. Ik heb veel nagedacht over hoe kinderen tegenwoordig opgroeien. Overal schermen. Druk om perfect te zijn. Om te presteren. Dus ik heb dit gemaakt - mijn eerste poging tot iets dat ik Onvolledige digitale kunst noem. Het heet Overgang van stappen. Aan de linkerkant staat een stuk van een.- Onvolledige kunst onvolledige weergave Om de overvloed aan ideeën die in hem huizen, te beheren, schept Peter Morrens een veelvormig oeuvre dat vraagt om bevat te worden in ‘real time’. Indien het oeuvre van vandaag systematisch dat van gisteren ongedaan maakt, heeft het enkel bestaansreden indien het zichtbaar, leesbaar en bedreven is en het ‘iets’ in.